woensdag 21 februari 2018

De buurvrouw - deel 1

RGB Free, by ear_candy
Snoepjes en knabbeltjes

Ik was het verhaal over de buurvrouw eigenlijk alweer vergeten, toen ze op een zomerse middag uit een donkere nis in de gang ineens tevoorschijn schoot. Ze reed me klem tegen de muur en begon een vaag verhaal op te hangen over dingen die niet altijd mee zitten in het leven.

  'Je toekomstige buurvrouw is wel nog een dingetje', had de man van de woningstichting een paar weken eerder al tegen me gezegd.
 'Als ze echt lastig wordt, moet je ons maar even bellen. Maar een vrouw in een rolstoel', had de man er nog relativerend aan toegevoegd. 'Hoeveel kwaad kan die nou helemaal doen?'
 
  Een appartement aan de Vughterstraat kon ik sowieso niet laten schieten, zeker niet vanwege een vaag verhaal over een stalkende buurvrouw in een rolstoel. En nu stond ik klem, terwijl ze zenuwachtig met de bandjes van haar rolstoel heen en weer piepte over het smerige zeil van onze gedeelde gang.

  'Het licht boven mijn voordeur is kapot. Kan je me niet even helpen? Ik heb binnen wel ergens een nieuw lampje liggen.'
  
   'Ik heb een beetje last van mijn rug', zei ik. 'Ik heb laatst flink gevoetbald.'
 
  Ze sperde haar ogen wijd open, ronde witte knikkers met een zwart speldenknopje in het midden.

   'Gevoetbald? Heb je al plannen voor vanavond?'
 
   Ik snakte naar het koude sap dat in mijn tas warm hing te worden en trapte in de overduidelijke val.
 
  'Nee', zei ik vermoeid. 'Ik heb nog geen plannen voor vanavond.'
 
  'Zullen we dan samen de wedstrijd kijken? Kan je meteen mijn lampje vervangen. Ik wilde je al weken vragen om een keer langs te komen, maar ik zie je bijna nooit in het trappenhuis.'
 
  Ze friemelde met haar handen op een donkergroene plaid op haar knieën en bleef maar piepen met die ellendige rolstoelbandjes.

  'Zelf neem ik natuurlijk nooit de trap', verklaarde ze. 'Ze hebben speciaal voor mij een lift geïnstalleerd.'

  Dat laatste wist ik al, de man van de woningstichting had er een tirade van tien minuten aan gewijd. Mijn nieuwe buurvrouw had de woningstichting net zo lang geterroriseerd tot ze het kreng aan waren komen leggen.

  'Wat is er vanavond?', vroeg ik.

  'Nederlands Elftal', zei ze verontwaardigd. 'Dat is leuk om samen naar te kijken. Dan zet ik lekker wat snoepjes en knabbeltjes klaar.'
 
  Er bleek een EK gaande te zijn in Oekraïne, Nederland speelde zijn tweede poulewedstrijd, de eerste was verloren gegaan tegen Denemarken. Toevallig had ik een paar dagen geleden op een barbecue voor het eerst sinds jaren weer eens tegen een voetbal getrapt, ik was uitgegleden en was bijna met mijn nek in de sudderende worstjes gevallen.
 
  Natuurlijk kon ik gewoon wegblijven en doen alsof mijn neus bloedde. Maar wat als ze tien minuten later aanbelde? Moest ik dan als een kleuter onder de bank gaan liggen?
   's Avonds laat was het op onze gang uitgestorven. Nadat ik had aangebeld, bedacht ik me pas dat ik niets voor haar meegenomen had. Misschien was een flesje wijn voor mijn toekomstige stalkster op zijn plaats geweest?