Comedy

Foto: Wikipedia

De Luizenmoeder, die nieuwste tv-hit, is inderdaad een stuk grappiger dan de meeste andere comedyseries. Het is beter geschreven: in plaats van makkelijke onderbroekenlol, hebben de makers personages van vlees en bloed gecreëerd.

  Zoals altijd met goede humor, ligt er tragiek onder de oppervlakte.

  Die tragiek is trouwens ouderwets genderstereotyp: de man wil status, de vrouw wil controle. Directeur Anton dreigt van zijn apenrots gegooid te worden door een frisse jonge conciërge: 'Eindelijk iemand met natuurlijk overwicht', zucht juffrouw Ank, een zin die dwars door de ziel van de arme Anton snijdt.
  En juffrouw Ank voert zelf ondertussen een bittere strijd tegen ouders die voor het raam eindeloos naar hun kind blijven zwaaien.
  De wanhopige manier waarop juffrouw Ank elke dag met een quasi-vrolijk liedje de ouders haar lokaal uit probeert te werken, is tegelijkertijd bijzonder grappig en bijzonder pijnlijk: precies in de comedyroos.