De professional

Op zondag schrijft hij een gedicht
over ernstige zaken
hij gebruikt de woorden 'donker' en 'licht'
zo weet hij de kern van de zaak te raken

Daarna fietst hij naar de tennisbaan
om net als Roger Federer
zeventien fantastische forehands te slaan

tussen de games door eet hij ook nog
heel professioneel een banaan

En voor de lunch bakt hij een ei
met zijn koksmuts op
strooit hij er nog wat peterselie bij

Een Homo Universalis in het wild
hij zit gewoon voor de tv
de nieuwste series te analyseren

vlijmscherpe kunstkritieken levert hij af
daar kan die Da Vinci nog wat van leren.

Voorkennis

RGB Free, by WEEWILLYD

Soms zie je een foto van vee dat op het punt staat geslacht te worden. Wat die foto's vooral zo tragisch maakt: ze weten het zelf nog niet. Ze staan achter een hekje wat goeiig voor zich uit te staren, terwijl ze niet in de gaten hebben dat een paar meter verderop, in het schuurtje, hun vriendjes een voor een aan hun einde komen.
  Sinds bekend is geworden dat Abdelhak Nouri, het goedlachse wonderkind van de Ajax-opleiding, waarschijnlijk levenslang gehandicapt zal zijn, staat hij in mijn verbeelding achter precies zo'n hekje.
  Ik denk aan een interview met Nouri: vlak na zijn debuut, blij als een kind, hij had gescoord uit een vrije trap en hij was er heilig van overtuigd dat hij het ging maken in Ajax 1.

   'Jochie', denk ik nu. 'Je moest eens weten.'

  Het punt is natuurlijk: hij wist het niet. En ik wist het ook niet toen ik de eerste keer dat interview zag.
  Kennis achteraf maakt je met terugwerkende kracht een soort God: je overziet iemands leven op een manier waarop diegene dat zelf nooit heeft gekund.
  Overmand door superieure deemoed, dreig je alleen een ding te vergeten: heb je zelf eigenlijk wel in de gaten wat er achter je rug gebeurt?
  Staan we niet allemaal goeiig over dat hekje te staren, in de heilige overtuiging dat de boer elk moment naar buiten kan komen om wat hooi in onze bak te gooien en het water ter verversen?
  En dan morgen weer gezellig met z'n allen de wei in.

Toestanden

RGB Free, by AYLA87

Om een broodje te kunnen kopen
moet ik eerst door de kermis heen
met afgewend gelaat probeer ik
om de toestanden heen te lopen

Jongetje verklaart alvast
'Daar gaan we echt niet in'
zusje pakt hem bij de de hand
later krijgt ze toch haar zin

Kleuter sleurt zijn moeder voort
die hangt in een hoek achter hem aan
zoontje heeft het paradijs ontdekt
zij vindt het tijd weer eens te gaan

Vader die vol trots
naar zijn kinderen in de rupsbaan kijkt
de jongste houdt hij nog even vast
die raakt ie volgend jaar pas kwijt

Meisje in onheilspellend apparaat
dat tien meter de lucht ingaat
doodsbang, denkt dat ze het verbergen kan
verschiet als iemand haar gadeslaat

Mislukte missie, waarna in de broodjeszaak
de volgende toestand wacht
man verklaart, wellustig wrijvend over flinke maag:

'Ik ga morgen trouwen, wie had dat ooit gedacht?
Zeventien kilo ossenworst graag.'