dinsdag 29 december 2015

Nichtje

RGB Free, by knox_x
In het NRC Handelsblad van 28-12-2015 wordt in de rubriek De Zitting de kwestie besproken van 'Nick' (24), die een wodkafles tegen het hoofd van 'Bahir' heeft gegooid:

De groepjes van Nick en Bahir daagden elkaar die avond uit. Nicks nichtje had Bahir steeds aan zitten kijken. Die had haar afgepoeierd. Het nichtje probeert haar arm om Bahir heen te doen. Bahir duwt haar weg; ze schuift van de bank af, op de grond. Dan pakt Nick de fles bij de hals en haalt uit.

Nu heeft Bahir een deukje in zijn hoofd en Nick krijgt straf: hij moet Bahir 4.000 euro betalen, een taakstraf van 150 uur uitvoeren en een maand de cel in. Zaken die bij deze redelijk milde straf meewegen: het feit dat Nick 'in eerste instantie niet de rol van agressor had' en het nichtje dat 'onheus werd bejegend.'

Pardon? Leven we nog steeds in de achttiende eeuw? Sinds wanneer is het afwijzen van een meisje dat je de hele avond een beetje psycho aan zit te staren hetzelfde als 'onheus bejegenen'? En wie heeft hier eigenlijk de rol van agressor? Het nichtje dat zich opdringt en haar armen om iemand heen slaat die daar duidelijk geen behoefte aan heeft, of Bahir die haar vervolgens wegduwt?

Het lijkt me duidelijk dat de Nederlandse rechtspraak nog altijd een tik van de Romantische molen heeft. Dat nichtje zou een maandje de bak in moeten vanwege ongewenste intimiteiten en het instigeren van agressie, de beide mannen mogen de psychologische hulpverlening in.
  Maar ik vrees dat het nichtje alweer in de volgende discotheek de volgende Bahir 'steeds aan zit te kijken', waarna de volgende Nick zich beledigd voelt als ze wordt 'afgepoeierd' en het hele toneelstukje weer kan worden herhaald.

zaterdag 5 december 2015

Werkezel

Foto: Wikpedia
Wat is er toch met James Bond gebeurd? Er was een tijd waarin James Bond een flamboyante playboy was die twintig talen sprak, alle vechtsporten beheerste, tientallen vrouwen versierde en en passant ook nog even de wereld redde, zonder dat dit hem bijzonder veel moeite leek te kosten.
  Dat was de James Bond zoals die werd ingevuld door Sean Connery en Roger Moore: ironische playboys die boven de partijen stonden en de wereld beschouwden als hun persoonlijke snoepwinkel.

  Vanaf Casino Royale (2006) is die James Bond echter dood en begraven. De James Bond zoals die wordt vertolkt door Daniel Craig is niet langer een flamboyante playboy, maar een straatvechter met een hartje van goud. Deze nieuwe Bond wordt uitgekafferd door zijn vrouwelijke baas en wordt tot over zijn oren verliefd op één vrouw, een vrouw waarvoor hij zelfs zijn bestaan als geheim agent op wil geven zodat hij samen met haar een gelukkig leventje kan leiden.
  Van een player die zich aan niets en niemand wat gelegen laat liggen naar een noeste werkezel die door roeien en ruiten gaat voor zijn ene grote liefde: het lijkt me eigenlijk wel duidelijk wat er met James Bond is gebeurd.

  Hij is van een mannenfantasie in een vrouwenfantasie veranderd.